Ένας άλλος κόσμος…

«Νέος. 15 ετών. Θα πρέπει λογικά να ζει τη ζωή του στο έπακρο.» σκέφτεται ένας 75χρονος βλέποντας νέα παιδιά να κυκλοφορούν στο δρόμο (αν βέβαια κυκλοφορούν  σήμερα). Αυτό είναι αλήθεια. Ο νέος σήμερα ευχαριστιέται  τη ζωή και μάλιστα σε άλλο κόσμο, το facebook! Σε έναν κόσμο που ο ηλικιωμένος αυτός κύριος δεν είχε- και κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει -πρόσβαση. Φοβερός, λέει, αυτός ο κόσμος. Και το καλύτερο; Δεν είναι μόνος  του εκεί. Είναι όλοι οι φίλοι του μαζί. Ξέρεις, αυτός που τον είδε σήμερα στο δρόμο και δεν τον χαιρέτησε, ο άλλος που τον «έθαβε» προχτές και εκείνος που κάπου ,κάποτε πρέπει να τον είχε πετύχει στο δρόμο. Ναι, όλοι αυτοί εκεί είναι φίλοι.

Εκεί μπορείς να κάνεις τα πάντα. Να διασκεδάσεις- και στη συνέχεια να επιβεβαιώσεις ότι διασκεδάζεις- αλλά και να εκτονώσεις όλες τις «ανθρώπινες» τάσεις σου. Να μαλώσεις αλλά και να απειλήσεις και μάλιστα πολύ πιο εύκολα, γιατί εδώ δεν είσαι εσύ. Είναι μια οθόνη που σε προστατεύει και σε βοηθά να εκτονώνεις όλα αυτά τα «ένστικτά» σου. Με το απρόσωπο που σου προσφέρει είσαι πολύ δυνατός.

«Και τι κάνεις σε περίπτωση που είσαι έξω;» μπορεί να ρωτήσεις. Μην αγχώνεσαι, ο υπέροχος αυτός κόσμος έχει προνοήσει και γι’ αυτό. Σου παρέχει τη δυνατότητα να ενημερώσεις τους χιλιάδες φίλους σου, που ανησυχούν για σένα, για το πού βρίσκεσαι και με ποιους. Εσύ φυσικά ως ευσυνείδητος φίλος δεν χάνεις την ευκαιρία αυτή. Είναι και το άλλο, βέβαια, που αν κάποιος σου επέβαλλε να δίνεις αναφορά που πηγαίνεις , πότε και με ποιους, θα μιλούσες για καταστρατήγηση των δικαιωμάτων σου, θα ζητούσες ιδιωτικότητα. Τώρα, όμως τα προσφέρεις οικειοθελώς. Πώς θα δουν άλλωστε οι άλλοι ότι πήγες και συ στα μέρη που πήγαν και εκείνοι; Πώς αλλιώς να καταλάβουν ότι είστε ίδιοι;

Μην ξεχάσω, επίσης, να σου αναφέρω το γεγονός ότι όλοι σε αυτόν τον κόσμο  φιλοσοφούν και είναι πιστοί στις ιδεολογίες και τις απόψεις τους. Αγωνίζονται τόσο πολύ για αυτά. Όταν τα πληκτρολογούν, φαίνεται, τα πληκτρολογούν με πάθος. Ποιος έχει σήμερα χρόνο να κάνει κάτι πρακτικό για να υποστηρίξει την άποψή του και πόσοι από αυτούς θα μπορούσαν να την εκφράσουν ελεύθερα και να την υποστηρίξουν μπροστά σε άλλους; Σε πρόσωπα άλλων. Αληθινά, όχι εικονικά, όχι ψεύτικα.

Να ξέρεις, όμως, ότι δεν είναι όλοι έτσι. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που όταν «μπαίνουν στον κόσμο αυτό» νιώθεις ότι είναι ο εαυτός τους. Αυτός που ξέρεις και από κοντά. Αυτοί που δεν έχουν ανάγκη να μιλήσουν με το φίλο τους εκεί, γιατί θα τον δουν, θα μιλήσουν, θα γελάσουν από κοντά, χωρίς να ρυθμίσουν την ένταση του γέλιου τους με ένα «χα» λιγότερο ή περισσότερο που θα πληκτρολογήσουν…

Αυτά, λοιπόν, από το σημερινό κόσμο. Υ.Γ Μην ξεχάσεις αν εισέλθεις και συ σε αυτόν να χρησιμοποιείς πολλά επίθετα που να κολακεύουν τους άλλους και να φανερώνουν την απέραντη αγάπη σου για αυτούς. Ναι, είτε έτσι νιώθεις, είτε όχι είπαμε όλοι είμαστε φίλοι εκεί…
                                                                                                                                 ΑΠΟΣΤΟΛΗ (enter)